Κίνδυνος ατυχήματος

Και αφού ‘’οι αδιάκριτοι’’, όπως οι ίδιοι υπογράφουν την στήλη, στην εφημερίδα ‘’ΠΑΛΜΟΣ’’, βγήκαν από τα γραφεία τους, περπάτησαν στην πόλη πάνω στα υπέροχα, χωρίς εμπόδια πεζοδρόμια, κατευθύνθηκαν προς το δημοτικό, υπόγειο παρκινγκ στο κέντρο της πόλης. Πήραν το αυτοκίνητο τους και διασχίζοντας εν ριπή οφθαλμού την 25^ης Μαρτίου, χωρίς ούτε μια φορά να κολλήσουν από κάποιον ασυνείδητο που διπλοπάρκαρε για να πιει καφέ, έστριψαν στην οδό Δήμητρας και εκεί μπροστά στο ΚΤΕΛ… φρίκη. Παρκαρισμένα ΙΧ και ΤΑΧΙ, (διατηρώ την ορθογραφία του συντάκτη) παρκαρισμένα θρασύτατα  στην άκρη  του δρόμου να θέλουν να κάνουν τι; Να παραλάβουν επιβάτες που καταφθάνουν με το ΚΤΕΛ. Αν είναι δυνατόν…  Και η φρίκη τους μετατρέπεται σε αγανάκτηση. Μα που είναι τέλος πάντων η δημοτική αστυνομία να μοιράσει πρόστιμα; Που είναι το κράτος; Που η πολιτεία;

Ας σοβαρευτούμε όμως. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, όταν καταφθάνουν λεωφορεία από μακρινούς προορισμούς, (Αθήνα,  Θεσσαλονίκη κλπ).  Δημιουργείται μποτιλιάρισμα και πιθανόν επικίνδυνες, ώστε να προκληθεί ατύχημα, καταστάσεις.  Η λύση φυσικά και δεν είναι η δημοτική αστυνομία να μοιράζει πρόστιμα, για ποια παράβαση άλλωστε;  Της αναμονής για να παραλάβεις τον άνθρωπο σου ή τον πιθανό πελάτη σου παρκαρισμένος σε ένα στενό δρόμο που ανεξήγητα παραμένει διπλής κατεύθυνσης.

Από δημοσιογράφους τοπικής εφημερίδας φυσικά και περίμενα να επισημάνουν το πρόβλημα, αλλά περίμενα να προτείνουν και διαφορετική λύση του ‘’πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι’’

Εγώ απλά να αναφέρω ότι στο αντίστοιχο πρακτορείο του ΚΤΕΛ στην Κοζάνη υπάρχει  ανετότατο παρκινγκ δίπλα ακριβώς και χωροθετημένη  πιάτσα για τα ταξί στην είσοδο του ΚΤΕΛ.  Έτσι εκεί η δημοτική αστυνομία ασχολείται με πιο ουσιώδη πράγματα από το να μοιράζει πρόστιμα αφού κανείς τοπικός δημοσιογράφος δεν φρίττει με την κατάσταση.

Εξωγήινη τεχνολογία ανακαλύφθηκε στην Πτολεμαΐδα.

                Ανάστατοι και προβληματισμένοι είναι οι επιστήμονες με την ανακάλυψη του αιώνα, που έγινε στην Πτολεμαΐδα. Ετοιμάζονται για την επίσημη ανακοίνωση, της ανακάλυψης εξωγήινης τεχνολογίας σε φανάρια που ρυθμίζουν την κυκλοφορία στην πόλη.

                Πρόκειται για τα φανάρια στην διασταύρωση της οδού 25^ης Μαρτίου με την Διοικητηρίου και Αν. Νικολαΐδη, ακριβώς απέναντι από το δημαρχείο, τα οποία μετά από χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας σταμάτησαν να λειτουργούν πριν από μερικούς – πέντε, έξι δεν θυμάμαι - μήνες. Στην αρχή θεωρήθηκε συνηθισμένη βλάβη και τεχνικοί επιχείρησαν να την αποκαταστήσουν. Έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι είναι αντιμέτωποι με μια άγνωστη σε αυτούς τεχνολογία. Κλήθηκαν εξειδικευμένοι τεχνικοί που και αυτοί με την σειρά τους σήκωσαν τα χέρια μπροστά στην άγνωστη τεχνολογία, των τολμάω να πω ιστορικών φαναριών.

                Σειρά να σηκώσουν τα χέρια ψηλά είχαν οι επιστήμονες, που αφού μελέτησαν την τεχνολογία των φαναριών αποφάνθηκαν: Ότι η τεχνολογία τους δεν είναι γήινη. Ότι ανθρώπινο χέρι δεν μπορεί να επέμβει σε τόσο εξεζητημένη τεχνολογία και ότι θα χρειαστούν χρόνια έρευνας και εξέλιξης για να μπορέσει ό άνθρωπος να καταλάβει έστω την τεχνολογία των  ιστορικών φαναριών, πόσο μάλλον να τα επισκευάσει.

                Το γεγονός κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό μέχρι τώρα που οι επιστήμονες είναι έτοιμοι να κάνουν ανακοινώσεις για τα φανάρια που δεν επισκευάζονται. Ωστόσο το μυστικό διέρρευσε σε κάποιους κατοίκους και μη της πόλης, οι οποίοι συνωστίζονται στην  συγκεκριμένη διασταύρωση για να θαυμάσουν τα σβηστά, ιστορικά φανάρια  με την εξωγήινη τεχνολογία που είναι αδύνατο να επισκευαστούν από ανθρώπινο χέρι. Όλοι είναι πολύ ενθουσιασμένοι. Τόσο που παρατηρείται το φαινόμενο συχνά – πυκνά πάνω στον ενθουσιασμό τους οι οδηγοί να πέφτουν με τα αυτοκίνητα τους ο ένας πάνω στον άλλο. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα φανάρια αυτά ρύθμιζαν την κυκλοφορία στην συγκεκριμένη διασταύρωση, διαψεύδονται από τις αρχές της πόλης ενώ καταγγέλλονται ως  προβοκάτορες και εχθροί του λαού αυτοί που τις διασπείρουν.

                Η πόλη ετοιμάζεται να δεχτεί χιλιάδες επισκέπτες μετά την ανακοίνωση της ανακάλυψης. Γι αυτό άλλωστε ο δήμος διαγράμμισε και διαβάσεις από το ένα φανάρι στο άλλο, ώστε όλοι οι επισκέπτες να τα απολαύσουν όλα με τάξη και ασφάλεια.

                Από την Πτολεμαΐδα για το taxi-ptol.blogspot.com

Είσαι αλήτης κ. Ραγκούση

               Μύγα καλοκαιρινή και παχιά, καθώς φαίνεται τσίμπησε τον κ. Ραγκούση κάποιο πρωινό του περασμένου Ιουλίου και αποφάσισε να ανατρέψει, να καταστρέψει για την ακρίβεια ότι επί είκοσι μήνες είχε οικοδομήσει ο προκάτοχος του με τους ιδιοκτήτες ταξί. Όλοι θυμόμαστε τι επακολούθησε εν μέσω τουριστικής περιόδου. Από τότε και μέχρι σήμερα ένας ολόκληρος κλάδος είναι σε αναβρασμό. Χιλιάδες ιδιοκτήτες ταξί έχουν φτάσει στα οικονομικά και ψυχολογικά τους όρια ενώ ο υπουργός παίζει κρυφτούλι, αρνούμενος να συζητήσει  έστω.

                Και ω του θαύματος, σήμερα εμφανίστηκε με μια ανακοίνωση. Μετά την συνάντηση που είχε με τους μεγάλους μας προστάτες βγήκε να μας πει τι; Ότι έχει την έγκριση αν όχι την απαίτηση της τρόικας να προχωρήσει στο νομοθετικό του έκτρωμα. Ξέχασε βέβαια να μας πει ότι την έγκριση της τρόικας είχε και το προεδρικό διάταγμα του προκατόχου του.

                Λίγο -  πολύ μας απείλησε ότι αν δεν απελευθερωθεί το επάγγελμα μπορεί να μη πάρουμε την 6^η δόση, οπότε οι ταξιτζήδες θα είναι υπαίτιοι για τα δεινά που θα ακολουθήσουν, ξεχνώντας να μας πει ποιοι είναι υπεύθυνοι για το ότι χρειαζόμαστε απέλπιδα αυτή την 6^η δόση.

                Η πρακτική του μου θύμισε την πρακτική των μαμάδων μας που αν δεν κάναμε κάτι που μας έλεγαν  μας απειλούσαν με τον αστυνόμο και αν κατά τύχη περνούσε και κανένας ένστολος από κοντά και είχε διάθεση να συμμετέχει στο παιχνίδι η απειλή γίνονταν πιο πραγματική στα παιδικά μας μάτια.

                Αν γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και δούμε τα έργα και τις ημέρες του κ.  Ραγκούση θα διαπιστώσουμε ότι η αλαζονική του συμπεριφορά είναι διαχρονική. Οι κάτοικοι της Κερατέας,  αλλά και οι χιλιάδες αστυνομικοί που ξεροστάλιαζαν επί μήνες, στην εμπόλεμη περιοχή τον θυμούνται με ιδιαίτερα τρυφερά αισθήματα. Η δικαιοσύνη τελικά δικαίωσε τους κατοίκους και οι αστυνομικοί έμειναν με το ερώτημα τι ακριβώς έκαναν όλους αυτούς τους μήνες. Οι υπόλοιποι πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο ακριβώς μας στοίχισε οικονομικά η αλαζονεία και το παιδιάστικο πείσμα του κ. Ραγκούση.

                Αλήστου μνήμης και το άλλο μεγάλο του επίτευγμα. Το πανελλήνιο να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα, το θέμα την βίλας Υπατίας. Θα δοθεί τελικά ή όχι άσυλο στους μετανάστες; Ήταν το ερώτημα που βασάνιζε για έναν και πλέον μήνα τους Έλληνες. Εν τω μεταξύ ο κ. Ραγκούσης είχε λύσει όλα τα άλλα μείζονα προβλήματα της αρμοδιότητας του.

                Μετά τα ηχηρά χαστούκια και την υποβάθμιση του στην κυβερνητική ιεραρχία ψάχνει για την δικαίωση του στο θέμα του ανοίγματος του επαγγέλματος του ταξί. Εκμεταλλεύεται την δεινή θέση της χώρας και την απελπισία των Ελλήνων για να αναρριχηθεί και πάλι στη θέση του, καταστρέφοντας αβασάνιστα χιλιάδες επαγγελματίες και μη προσφέροντας τίποτε στους πολίτες. Εξαργυρώνει την αφοσίωση του στον νυν Πρωθυπουργό κατά την εκλογική ήττα του 2007, προσβλέποντας σε μια θέση  στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, αφού αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να ξανά είναι βουλευτής αφού ποτέ δεν τόλμησε να θέσει εαυτόν στην κρίση του λαού, ούτε καν στο  νησί του που διατέλεσε δήμαρχος.  Αυτό κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί μέγιστη πολιτική αλητεία.

                Γι αυτό: είσαι αλήτης κ. Ραγκούση.

Πτολεμαΐδα 30/9/11

Πολύμηνη απουσία

Οφείλω να απολογηθώ για την πολύμηνη απουσία μου απο το blog. Λίγο το καλοκαίρι, λίγο ο αναβρασμός και οι απεργίες του κλάδου, λίγο η έλλειψη καλής διάθεσης μέχρι σημείου κατάθλιψης, γι όλα αυτά που συμβαίνουν, με έκανε να έχω να κάνω ανάρτηση από τον Ιούνιο.
Όταν δημιούργησα το blog είχα αποφασίσει ότι δεν είχαν καμιά δουλειά σε αυτό συνδικαλιστικά θέματα του κλάδου. Όμως σχεδόν μετά από τρεις μήνες αναβρασμού, αβεβαιότητας και ανασφάλειας για το μέλλον μας, αποφάσισα να κάνω μια εξαίρεση δημοσιεύοντας ένα κείμενο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνδικαλιστικό. Ελπίζω να μου το συγχωρέσετε.

Εμπνεύσεις ΙΙΙ

               Οι εμπνεύσεις συνεχίζονται, του δήμου Εορδαίας όμως τώρα μιας και καλλικρατησθήκαμε πλέον.

                Το καλοκαίρι εντελώς αιφνιδιαστικά και χωρίς κανένα λόγο οι υδροφόρες του δήμου βγαίνουν και βρέχουν, προσέξτε τη λέξη, όχι πλένουν, βρέχουν τους δρόμους. Το γιατί είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Ίσως θέλουν να νοσταλγήσουμε την δεκαετία του ΄70, τότε που οι περισσότεροι δρόμοι της πόλης ήταν χωματόδρομοι και τους κατάβρεχε  ο καταβρεχτήρας όπως τον λέγαμε για να ανακουφιστούμε λίγο από την σκόνη και εμείς , παιδιά τότε το είχαμε παιχνίδι να τρέχουμε από πίσω του.

                Ας μου εξηγήσει κάποιος όμως, ποια η χρησιμότητα του να βρέχουμε τους δρόμους σήμερα; Σε μια πόλη βρώμικη που τέφρα και σκόνη επικάθεται συνεχώς το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε λάσπη, σπαταλώντας με τον χειρότερο τρόπο πολύτιμο νερό. Εκτός αν έχουμε ξεχάσει που λίγα χρόνια πριν αντιμετωπίσαμε σοβαρό πρόβλημα με τα αποθέματα νερού.

                Αν θέλετε κύριοι του δήμου να προσφέρετε ουσιαστική υπηρεσία, ορίστε ένα τακτικό πρόγραμμα πλύσης  των δρόμων, τουλάχιστον όσο ο καιρός το επιτρέπει. Επισκευάστε και βγάλτε στους δρόμους όλες τις μηχανοκίνητες σκούπες  που διαθέτει ο δήμος, γιατί προς το παρόν βλέπουμε μόνο μία που τρέχει και δεν φτάνει και αφήστε κατά μέρος εμπνεύσεις που σκοπό έχουν μόνο το θεαθήναι.

 

Λακκούβες στην Πτολεμαίδα; Μπα δεν μπορεί...

                Σχεδόν δεκατέσσερις μήνες στο ταξί και αφού έχω αλλάξει δύο αμορτισέρ, ένα μπαλάκι ζυγαριάς, ένα μπαλάκι ακραξονίου και ένα ημιαξόνιο κρεμαγιέρας – για τους μη γνωρίζοντες όλα αυτά είναι ανταλλακτικά που σχετίζονται με την ανάρτηση – έχω σταματήσει πια να βρίζω. Γιατί την αμαρτία μου θα την εξομολογηθώ, έβριζα…

                Έβριζα κάθε φορά που έπεφτα σε μια λακκούβα που άφηνε κάποιο συνεργείο που χρειάστηκε να σκάψει τους δρόμους. Έβριζα κάθε φορά που έπεφτα στις αιώνιες λακκούβες που υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την πόλη και που ποτέ κανείς δεν τις κλείνει και γίνονται βαθιές σαν ορύγματα κάθε φορά που βρέχει. Έβριζα κάθε φορά που χρειαζόταν να διασχίσω τις κεντρικές οδούς της πόλης και έπεφτα στα φρεάτια τα οποία για κάποιο ανεξήγητο λόγο είναι ή υπερυψωμένα ή πολύ πιο χαμηλά από τον δρόμο και πάντα τόσο σοφά τοποθετημένα που είναι αδύνατο να τα αποφύγεις.

                Επειδή όμως οι πελάτες δεν είναι υποχρεωμένοι να ακούν τα μπινελίκια που ρίχνεις και επειδή είμαι σε επικίνδυνη ηλικία για να είναι η πίεση μου στο είκοσι δώδεκα ώρες την ημέρα, αποφάσισα να σταματήσω να βρίζω. Τώρα απλά αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι τι είδους μετάλλαξη παθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι που ως υποψήφιοι δημοτικοί παράγοντες οργώνουν τον δήμο, ενδιαφέρονται, υπόσχονται και σου δημιουργούν την εντύπωση ότι θα πράξουν τα ελάχιστα για να λειτουργεί η πόλη κάπως ανθρώπινα και μετά εξαφανίζονται ή αδιαφορούν.

Δεν οδηγούν αυτοκίνητα αυτοί οι άνθρωποι, δεν πέφτουν στις ίδιες λακκούβες, δεν χτυπιούνται σαν τα χταπόδια μέσα στα αυτοκίνητα τους όταν προσπαθούν να αποφύγουν τα κακοφτιαγμένα φρεάτια; Δεν αγανακτούν; Δεν βρίζουν; Δεν έχουν ρε παιδί μου ένα φίλο να τους μεταφέρει την κατάσταση και τα σχόλια των πολιτών; Δεν ντρέπονται;

Τις ώρες που περιμένω στο συνεργείο και δεν έχω τι να κάνω, τους φαντάζομαι σαν μυθικά όντα που ίπτανται πάνω από τους δρόμους και ζουν σε απομονωμένα μέρη που τα λένε δημαρχιακά μέγαρα μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο ο οποίος έχει την χαρά να τους δει μόνο κάθε τέσσερα χρόνια. Άλλες φορές πάλι θυμάμαι τίτλους τοπικών εφημερίδων του στυλ ‘’Τέρμα οι λακκούβες από την Πτολεμαΐδα’’ και γελάω για να μη βάλω τα κλάματα. Αλήθεια γνωρίζει κανείς τι απέγινε εκείνο το θαυματουργό μηχάνημα που μόνο καφέ δεν θα μας έφτιαχνε; Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος, την επόμενη φορά που θα ξαναρωτήσουν σε κάποιο τηλεπαιχνίδι: ποια πόλη στην Ελλάδα έχει τις πιο πολλές λακκούβες; Θα ξέρω σίγουρα την απάντηση: Η Πτολεμαΐδα.  

Nα βρεθεί άμεσα λύση στη μεταφορά των καρκινοπαθών από τη Θεσσαλονίκη

Αντιγράφω από την εφημερίδα Πρωινός Λόγος το θέμα. Δείτε τι συμβαίνει όταν οι καρεκλοκένταυροι αποφασίζουν να κάνουν δύσκολη τη ζωή άρρωστων ανθρώπων.

Συντάχθηκε απο τον/την Μαίρη Κεσκιλίδου.

Τετάρτη, 20 Απρίλιος 2011 18:18

Τα πάνω – κάτω στην μετακίνηση  καρκινοπαθών  της Εορδαίας  από τη Θεσσαλονίκη προς την Πτολεμαίδα  έφερε η απόφαση του διευθυντή του τοπικού υποκαταστήματος Φώτη Σιακάτη ο οποίος δεν δικαιολογεί την δαπάνη σε οδηγούς και ιδιοκτήτες ταξί της πόλης για  να μεταφέρουν τους ασθενείς μετά την  θεραπεία   στο σπίτι τους,  μπορούν όμως να το κάνουν οι συνάδελφοι τους από την συμπρωτεύουσα. Οι θιγόμενοι κάνουν λόγο για καταστρατήγηση του νόμου  και στρέφονται  εναντίον του διευθυντή γιατί καταπονείται μια ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα ενώ στο πλευρό τους τάσσεται και ο Σύλλογος καρκινοπαθών Εορδαίας ο οποίος θα προβεί σε έγγραφη διαμαρτυρία προς το αρμόδιο Υπουργείο  αλλά και προς το ΙΚΑ. Από την πλευρά του ο κ. Σιακάτης παραπέμπει το Σωματείο του ράδιο  ταξί στο γραφείο τύπου των κεντρικών υπηρεσιών του ΙΚΑ. Ο Νόμος, αναφέρει ο Γιάννης Παγκαλίδης, αντιπρόεδρος του ράδιο – ταξί Πτολεμαίδας επιτρέπει με την προμίσθωση να μεταφέρει  το ταξί τον ασθενή  στην Θεσσαλονίκη  κάτι που δεν θέλει να αντιληφθεί ο διευθυντής του ΙΚΑ χωρίς να γνωρίζουμε το λόγο. Επισημαίνει ότι το ζήτημα   τέθηκε επανειλημμένα στον κ. Σιακάτη, καταθέτοντας το Σωματείο  και τον σχετικό νόμο, αλλά η απόφαση του είναι αμετάκλητη με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται τόσο οι ασθενείς όσο και οι ιδιοκτήτες – οδηγοί ταξί. «Το ΙΚΑ ορίζει ότι ο καρκινοπαθής θα πρέπει να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη με το λεωφορείο και για την επιστροφή του να μισθώσει ταξί. Στην ουσία τα λεφτά είναι τα ίδια είτε για το ταξί της Θεσσαλονίκης είτε της Πτολεμαίδας. Εμείς δεν ζητάμε κάτι παραπάνω αλλά ο διευθυντής δεν θέλει να το δεχθεί αυτό. Ίσως για να μην χρησιμοποιούν οι πελάτες ταξί». Σημειώνει ο κ. Παγκαλίδης  ότι η απόφαση αυτή ισχύει εδώ και δύο μήνες ενώ κατά το προηγούμενο διάστημα τα ταξί της Πτολεμαίδας μετέφεραν τους καρκινοπαθείς προς και από τη Θεσσαλονίκη έναντι του ποσού των 165 Ευρώ αναμένοντας  να ολοκληρώσουν την θεραπεία τους και  τους παρείχαν την καλλίτερη δυνατή εξυπηρέτηση γιατί η σχέση είναι  προσωπική. Όσο για την οικονομική απώλεια από την εφαρμογή της απόφασης αυτής ανέρχεται για τους επαγγελματίες ταξί στις 3 χιλιάδες Ευρώ και εξαρτάται από τον αριθμό των χημειοθεραπειών τους. Το περίεργο στοιχείο στην υπόθεση αυτή είναι ότι  ανάλογες αποφάσεις δεν ισχύουν για τους επαγγελματίες άλλων περιοχών ενώ στην ίδια μοίρα βρίσκονται και ταξί της Κοζάνης. «Είναι δυνατόν ο νόμος να εφαρμόζεται διαφορετικά κι ο  διευθυντής  σε κάθε πόλη να κάνει ότι θέλει;  Είναι σαφές στον νόμο ότι επιτρέπεται η επιστροφή και εμείς βάσει του νόμου μπορούμε να πάμε στη Θεσσαλονίκη και να μεταφέρουμε τον ασθενή στην Πτολεμαίδα. Γιατί μας το απαγορεύει»; Καταπατούν την αξιοπρέπεια των καρκινοπαθών. Άδικη πρωτίστως  για τους καρκινοπαθείς και κατά δεύτερον για τους επαγγελματίες των ταξί  χαρακτηρίζει την απόφαση ο Βασίλης Καραπίντσιος πρόεδρος του Συλλόγου καρκινοπαθών Εορδαίας ενώ ήδη το πρόβλημα αυτό έχει τεθεί στην ομοσπονδία και  τις αμέσως επόμενες ημέρες οι δύο φορείς θα καταθέσουν αίτημα προς το αρμόδιο Υπουργείο ζητώντας να μάθουν γιατί γίνονται διακρίσεις  μεταξύ των πόλεων. «Εγώ νομίζω ότι είναι εντελώς παράλογο να υποχρεώνουν τον καρκινοπαθή να χρησιμοποιεί το λεωφορείο για να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη και κατά την επιστροφή του να παίρνει ταξί. Εάν προτιμήσει  ταξί από την Πτολεμαίδα θα έχει καλλίτερη εξυπηρέτηση και αντιμετώπιση. Εξ άλλου το κόστος για το ΙΚΑ θα είναι το ίδιο». Κάνει λόγο για απίστευτη ταλαιπωρία μετακινήσεων που υφίστανται οι καρκινοπαθείς της Εορδαίας και απευθυνόμενος στους αρμοδίους απεύχεται να  αντιμετωπίσουν ποτέ  το πρόβλημα που βιώνουν οι καρκινοπαθείς της πόλης, πολλοί εκ των οποίων είναι οικονομικά αδύναμοι με συνέπεια τις δαπάνες τους να καλύπτει ο Σύλλογος. «Αυτό κάποτε πρέπει να πάρει τέλος γιατί και οι καρκινοπαθείς έχουν αξιοπρέπεια και δεν πρέπει κάποιοι να την καταπατούν»

Συγκλονιστικό βίντεο που αξίζει να το δείτε.

Το συγκεκριμένο βίντεο και άλλα παρόμοια πρέπει να προβάλλονται σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα από όλα τα κανάλια, κρατικά και ιδιωτικά υποχρεωτικά, μόνο έτσι υπάρχει περίπτωση να συνετιστούμε και να σταματήσει η γενοκτονία στους ελληνικούς δρόμους...

Καβγάς τσιγγάνων

                Απόγευμα Τρίτης, δουλειά δεν έχει και τέλος πάντων μετά από πολύ αναμονή φτάνει η σειρά μου. Χτυπάει το τηλέφωνο, μου δίνει την κλήση ο συνάδελφος που εκτελεί χρέη κέντρου και πάω να παραλάβω τον πελάτη. Φτάνω και εισέρχεται ένας μελαμψός κύριος, ολοφάνερα τσιγγάνικης καταγωγής. Μου λέει κάποια διεύθυνση και ξεκινάω. Φαίνεται μεθυσμένος  αλλά δεν ανησυχώ αφού δεν είναι λιώμα και είναι κεφάτος. Πιάνουμε και χαλαρή συζήτηση στον δρόμο, αρχίζει και το τραγούδι και με τα πολλά φτάνουμε στον προορισμό μας.

                Περίμενε μισό λεπτό μου λέει και τότε αρχίζω να ανησυχώ αλλά του λέω εντάξει. Μπαίνει σε ένα σπίτι και μετά από δύο – τρία λεπτά βγαίνει και σχεδόν σηκωτή φέρνει και μια γυναίκα ίδιας καταγωγής που την βρίζει και από τα λεγόμενα του καταλαβαίνω ότι είναι η γυναίκα του. Εκεί έκανα το λάθος και δεν σηκώθηκα να φύγω. Από πίσω ακολουθεί και ένα μικρό παιδί κλαίγοντας. Μπαίνουν και οι τρεις μέσα και μου λέει πάνε μας  εκεί που με πήρες, ενώ συνεχίζει να βρίζει την γυναίκα και καταλαβαίνω ότι μόλις αποφυλακίστηκε και την κατηγορεί ότι κατά την διάρκεια της φυλάκισης του, τον απατούσε με άλλους. Αγριεύω λίγο, του λέω να ηρεμήσει όσο είναι μέσα στο ταξί και τα πράγματα ηρεμούν αρκετά.

                Λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας γυρίζει και με ρωτάει:

-         -  Που κάνεις πιάτσα παλικάρι;

Και καταλαβαίνω αμέσως ότι δεν πρόκειται να πληρωθώ την κούρσα.

-        -   Γιατί; Τον ρωτάω.

-          Δεν έχει λεφτά να σε πληρώσει, λέει από πίσω η γυναίκα.

Αποφασίζω ότι δεν πρόκειται να πληρωθώ, αλλά σκέφτομαι ότι δεν θα τον αφήσω έτσι και στρίβω για να τον πάω πίσω. Ανοίγει την πόρτα εν κινήσει και αναγκάζομαι να σταματήσω για να μη προκληθεί ατύχημα. Έχω αγριέψει και ετοιμάζομαι να κατέβω, αλλά ήδη και οι τρεις έχουν πηδήξει έξω και τρέχουν, ενώ η γυναίκα μου φωνάζει ότι θα με βρει να με πληρώσει. Ναι, καλά.

        Δεν μπορώ να αφήσω το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου οπότε τα παρατάω και επιστρέφω στην πιάτσα. Εκεί διηγούμαι το περιστατικό στους συναδέλφους που με ενημερώνουν ότι ο συγκεκριμένος είναι γνωστός τζαμπατζής και ότι τον τελευταίο χρόνο ήταν στην φυλακή.

        Που θα πάει δεν θα τους μάθω όλους τους τζαμπατζήδες για να μη την παθαίνω…