Νταβατζήδες της Πόλης

                Οι οδηγοί ταξί έχουμε τη φήμη ότι θεωρούμε τον δρόμο δικό μας, σταματάμε όπου θέλουμε, κλείνουμε τον δρόμο και γενικά κάνουμε ότι θέλουμε.

                Στους λίγους μήνες που κάνω αυτή την δουλειά διαπιστώνω ότι εμείς έχουμε το όνομα αλλά άλλοι έχουν την χάρη.  Τους έχω ονομάσει νταβατζήδες του δρόμου. Πρώτα στη λίστα τα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Θεωρούν τον δρόμο αλλά και το πεζοδρόμια μπροστά στα καταστήματα τους ιδιοκτησία τους. Παρκάρουν – διπλοπαρκάρουν - τα φορτηγά που τα τροφοδοτούν για να ξεφορτώσουν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια με εμπορεύματα και παλέτες, κλείνουν εντελώς τον δρόμο όποτε τους βολεύει. Χαρακτηριστική η περίπτωση μεγάλου σούπερ μάρκετ που αρκετές φορές την ημέρα κλείνει εντελώς τον δρόμο μπροστά από τα δύο καταστήματα που διατηρεί στην πόλη αυθαίρετα και απροειδοποίητα, απολαμβάνοντας σκανδαλώδη ασυλία από την δημοτική αστυνομία.

                Ακολουθούν τα πάσης φύσεως φορτηγάκια – φορτηγά κ.λπ. που κάνουν διανομές εμπορευμάτων. Κινούνται καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας στην πόλη, συνήθως διπλοπαρκάροντας και αδιαφορώντας για το κυκλοφοριακό χάος που προκαλούν. Οι συγκεκριμένοι δεν δέχονται και κουβέντα από κανένα γιατί ‘βγάζουν το ψωμί τους’ εκείνη την ώρα.

                Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν οι χρηματαποστολές των τραπεζών. Τις πιο απίθανες μέρες, (π.χ. Τετάρτη, μέρα λαϊκής αγοράς) και ώρες (αιχμής) κλείνουν εντελώς κεντρικότατους δρόμους στο όνομα της δήθεν ασφάλειας για να κάνουν την δουλειά τους, λες και όλοι οι υπόλοιποι που χρησιμοποιούν τον δρόμο έχουν βγει για βόλτα. Εδώ να σημειώσω ότι όλες σχεδόν οι τράπεζες έχουν ειδικά διαμορφωμένο χώρο μπροστά τους ο οποίος δεν χρησιμοποιείται.

                Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι οι οδηγοί ταξί είμαστε άγιοι. Κάνουμε και εμείς τις ταρζανιές μας στον δρόμο που πιστέψτε με, μερικές φορές αποτελούν μέρος της δουλειάς. Αλλά σκεφτείτε την  επόμενη φορά, το πρόβλημα στην κυκλοφορία το δημιουργεί το ταξί που έχει σταματήσει να αποβιβάσει  επιβάτες, όχι συνήθως πάνω από τριάντα δευτερόλεπτα, πιθανώς ηλικιωμένους, άρα όχι τόσο γρήγορους στις κινήσεις τους ή αυτοί που περιέγραψα πιο πάνω;

                ΥΣ: Δεκτή οποιαδήποτε συμπλήρωση της λίστας ή αντίρρηση ή παρατήρηση.

‘Και εγένετο φως’

                ‘Και εγένετο φως’, μία μέρα πριν από τις  εκλογές, (καλά για πόσο βλάκες μας περνάνε).  Μιλάω βέβαια για την διασταύρωση 25^ης Μαρτίου με Γουμεράς, (στο υδραγωγείο), που ηλεκτροφωτίστηκε άπλετα και ομολογουμένως ωραία, δίνοντας ένα δείγμα για το πώς θα έπρεπε να είναι φωτισμένοι οι δρόμοι της Πτολεμαΐδας, τουλάχιστον οι κεντρικοί.

                Γιατί ρε λεβέντες δεν το συνεχίσατε προς το κέντρο ή έστω προς την έξοδο της πόλης, ο γιατρός μου έχει πει να αποφεύγω τις απότομες εναλλαγές από το φως στο σκοτάδι, εκτός αν μ’ αυτό τον τρόπο θέλατε να προσέξουμε την τρύπα στο νερό που φτιάξατε. Γιατί αυτό εκεί, κόμβος δεν είναι, μια τρύπα στο νερό είναι και μάλιστα κακοφτιαγμένη.

                Όχι πείτε μου τι άλλαξε από την προγενέστερη κατάσταση, εκτός από τον, το ξαναλέω, ωραίο φωτισμό. Η διασταύρωση συνεχίζει να είναι επικίνδυνη, τα αυτοκίνητα δύσκολα τη διασχίζουν χωρίς κίνδυνο να συγκρουστούν, οι πεζοί κάνουν το σταυρό τους, αφήνουν ένα τάμα στα κάγκελα και οι πιο προνοητικοί συντάσσουν   την διαθήκη τους πριν να κατεβούν στο δρόμο. Ευτυχώς κατόπιν ωριμοτέρας σκέψεως αφαίρεσαν όλο εκείνο το συνονθύλευμα πινακίδων STOP και απαγορευτικών στροφής, που θα μπέρδευαν και τον πιο έμπειρο δικαστή στο να αποφασίσει ποιος οδηγός φταίει σε περίπτωση ατυχήματος

                Η γεωμετρία που έμαθα εγώ στο σχολείο μου λέει ότι δύο τρίγωνα δεν μας κάνουν ένα κύκλο, γιατί  κυκλικό κόμβο ξεκίνησαν να φτιάξουν όπως βαρύγδουπα μας είχαν πληροφορήσει. Βέβαια εγώ δεν έχω σπουδάσει σε πολυτεχνείο και δεν σχεδιάζω κόμβους, ούτε παραλαμβάνω έργα, οπότε τι ξέρω;

                Αυτό όμως που με βεβαιότητα ξέρω είναι ότι αν αληθεύει ότι  το συγκεκριμένο έργο στοίχισε 272.000€, τόσα φάσκελα μας αξίζουν που τους ανεχόμαστε.

Εμπνεύσεις ΙΙ

                Συνεχίζουμε με τις εμπνεύσεις του Δήμου Πτολεμαΐδας. Το έκαναν στις 14/10, μια μέρα πριν από την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης, το κάνουν και σήμερα 26/10. Πλένουν την κεντρική οδό της πόλης 10 το πρωί με την κίνηση στο φουλ. Το τι έγινε δεν περιγράφεται με λόγια, ατέλειωτες ουρές, ατέλειωτος εκνευρισμός και δημοτικοί αστυνομικοί να κοιτάν και να ειρωνεύονται όταν διαμαρτυρόσουν, ‘’θα πεθάνεις γρήγορα με τόσο άγχος’’ μου απάντησε μια δημοτική αστυνόμος στην οποία διαμαρτυρήθηκα, εμ.. δεν είχαμε όλοι μπάρμπα στην Κορώνη να γίνουμε δημόσιοι υπάλληλοι να μη έχουμε το άγχος του μεροκάματου. Τρέχουμε απ’ το πρωί ως το βράδυ για τα προς το ζην και εσείς που υποτίθεται ότι πρέπει να μας βοηθάτε, κάνετε το παν για να μας κάνετε τη ζωή δύσκολη.

                Ας μου απαντήσει κάποιος στην εξής απλή ερώτηση: Αυτή η δουλειά δεν θα μπορούσε να γίνει βράδυ ή έστω μεσημέρι που η αγορά είναι κλειστή, η κίνηση λιγότερη και τα προβλήματα που προκαλούνται πολύ λιγότερα;

                Ελάτε παραδεχτείτε το δεν το κάνετε για το πλύσιμο του δρόμου, σας αρέσει να τ’ ακούτε…

ΥΣ Είπα δεν θα γράψω τίποτα για τον Δήμο την προεκλογική περίοδο, αλλά αυτοί δεν υποφέρονται...

Καφέ - εστιατόριο το ΄΄ ΤΑΞΙ ΄΄

Σκηνή 1^η:

                Σάββατο απόγευμα, καλοκαίρι, χαρά θεού, έχω ξοδέψει δύο ώρες για να καθαρίσω το αυτοκίνητο μέσα και έξω, έκανα και το ντουζάκι μου και έχω βγει στην πιάτσα για δουλειά. Χάρμα οφθαλμών το αυτοκίνητο να αστράφτει και ένα παραπάνω αν το έχεις κάνει μόνο σου το καμαρώνεις περισσότερο. Έρχεται η σειρά μου, κλήση σε γνωστό παιδότοπο της πόλης. Φτάνω και βγαίνουν η μαμά και το καμάρι της. Η μαμά όπως όλες οι μαμάδες αγχωμένη με την τσάντα στο ώμο, ένα χάρτινο πιατάκι στο ένα χέρι με πατατάκια και ένα χάρτινο ποτήρι μισογεμάτο με χυμό στο άλλο. Σου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά, δε μπορεί λες όμως, απλά θα τα κρατάει και ελπίζεις ότι δεν θα της πέσει τίποτε από τα χέρια.

                Μπαίνουν μέσα, σου δίνουν την διεύθυνση και λίγο μετά που ξεκινάς ακούς το εφιαλτικό χρατς – χρουτς  που κάνουν τα πατατάκια όταν τα μασάς. Σε λίγο ακούς και το:    ‘’ έλα πιες και λίγο χυμό’’ . Έρχεται το πρώτο εγκεφαλικό και θέλεις να γυρίσεις και να αστράψεις μια σφαλιάρα, στη μαμά, όχι στο παιδί, αλλά σκέφτεσαι τις συνέπειες του νόμου και κάνεις το κορόιδο, τους αφήνεις στον προορισμό τους και όταν γυρίσεις στην πιάτσα καθαρίζεις τα τρίμματα και τους χυμούς από τα καθίσματα, όχι τίποτε άλλο θα καθίσει και κανένας άλλος χριστιανός και θα πληρώνεις  καθαριστήρια.

Σκηνή 2^η  :

                Φτάνεις στα ΚΤΕΛ να παραλάβεις πελάτες, εμφανίζονται οι δύο κυρίες με τα κουλούρια στο χέρι. Η μία σταματάει να το τρώει και το τυλίγει στην σακούλα, η δεύτερη απτόητη μπαίνει στο αυτοκίνητο και συνεχίζει να τρώει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Μετά από λίγο παίρνει θάρρος και η πρώτη, βγάζει το κουλούρι και αρχίζουν και αρχίζουν να τρώνε συζητώντας. Ακούς και εσύ τον θόρυβο απ’ τις μασέλες, ακούς να σπάνε τα κούλούρια  και ανεβαίνει η πίεση στο είκοσι και σκέφτεσαι ότι θα πρέπει να πας στο πλυντήριο που έχει ηλεκτρική σκούπα γιατί τα σουσάμια δεν μπορείς να τα μαζέψεις αλλιώς.

Σκηνή 3^η:

                Έξι η ώρα το πρωί μπαίνει ο νεαρός στο αυτοκίνητο και ζητάει να το πάω στην αφετηρία των λεωφορείων για  τα ορυχεία. Γρήγορα μου λέει θα χάσω το λεωφορείο ενώ κρατάει στο ένα χέρι τσιγάρα, αναπτήρα, κινητό και στο άλλο ένα ποτήρι καφέ από το οποίο προσπαθεί να πιει. Φτάνουμε στο προορισμό μας, αφήνει το ποτήρι στο ταμπλό, προσπαθεί να βγάλει λεφτά να πληρώσει, σπρώχνει το ποτήρι με τον καφέ, οποίος ευτυχώς χύνεται μπροστά στα πόδια του και όχι πάνω στο ταμπλό. Εγκεφαλικό και έμφραγμα μαζί. Να βγεις γρήγορα ενώ πίσω σου έχεις ουρά να βγάλεις το πατάκι, να προσπαθήσεις να περισώσεις τι; Ενώ ο νεαρός σου πετάει τα λεφτά και τρέχει να προλάβει το λεωφορείο του.

                Σας παρακαλώ λοιπόν την επόμενη φορά σκεφτείτε ότι το ταξί δεν είναι ούτε καφέ, ούτε εστιατόριο, ότι μπαίνουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι απαιτούν και πολύ καλά κάνουν μια σχετική καθαριότητα και ότι δουλειά του οδηγού δεν είναι να καθαρίζει αποφάγια.

Ποδηλατοδρομία

Στην πόλη με τους αδιάβατους από τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα δρόμους. Στην πόλη που όταν διασχίζεις το κέντρο της σε πιάνει ναυτία από τα συνεχή ζιγκ-ζαγκ. Στην πόλη που δεν έχει αστικές συγκοινωνίες. Στην πόλη που στους στενούς της δρόμους του κέντρου, δεν χωράνε ένα αυτοκίνητο και ένα ποδήλατο, τι κάνεις για να τιμήσεις την Ευρωπαϊκή εβδομάδα μετακινήσεων; (έτσι το διάβασα έτσι το γράφω). Διοργανώνεις ποδηλατοδρομία. Αυτή βέβαια πραγματοποιείται μόνο με την συνοδεία αστυνομίας, αφού αλλιώς μπορεί να είναι επικίνδυνη, κλείνοντας τους δρόμους απ’ όπου θα περάσει αφού δεν υπάρχει ποδηλατοδρόμος. Αμολάς τα ποδήλατα, με τους έντρομους δημοτικούς αστυνόμους να διακόπτουν ξαφνικά την κυκλοφορία, αφού έχεις επιμελώς αποφύγει να κλείσεις τους δρόμους κάποια ώρα πριν και δεν έχεις κάνει γνωστή την διαδρομή και την ώρα της διεξαγωγής της ποδηλατοδρομίας ούτε καν στους συμμετέχοντες. Αποτέλεσμα, απίστευτο κυκλοφοριακό χάος και εκνευρισμός για μια εκδήλωση που θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα και υπενθύμιση σε όλους μας ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι μετακίνησης εκτός του αυτοκινήτου.

Αν είναι κάθε χρόνο να δημιουργούνται αυτά τα προβλήματα όταν διεξάγεται ο ποδηλατικός γύρος Πτολεμαΐδας, αν διδάσκετε στα παιδιά μας ότι ανεξέλεγκτα μπορούν να τρέχουν στους δρόμους με τα ποδήλατα τους, αφήστε καλύτερα, δεν θα πάρουμε. Ευτυχώς πραγματοποιήσατε την ποδηλατοδρομία Κυριακή και όχι καθημερινή, γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι το διεστραμμένο σας μυαλό ψάχνει συνεχώς τρόπους να μας ταλαιπωρεί.

Δεν βλέπω τίποτα, δεν ακούω τίποτα…

Όχι δεν πρόκειται για την γνωστή κινηματογραφική κωμωδία, πρόκειται για ένα επικίνδυνο σύνδρομο που το παθαίνουν οδηγοί. Εμφανίζεται όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, δηλ. αυξημένη κυκλοφορία στους δρόμους και πιθανό μποτιλιάρισμα.

Εμφανίζεται και εξελίσσεται ως εξής: Φτάνεις ακριβώς και όταν λέω ακριβώς το εννοώ με όλη τη σημασία της λέξης, έξω από το κατάστημα  ή το γραφείο ή τον χώρο που τέλος πάντων έχει δουλειά ο συνεπιβάτης σου. Διπλοπαρκάρεις. Αν σε κοντινή απόσταση υπάρχει και άλλο διπλοπαρκαρισμένο αυτοκίνητο ακόμη καλλύτερα. Κάθεσαι άνετα στο κάθισμα σου, ανάβεις και τσιγάρο αν καπνίζεις, αν πάλι δεν καπνίζεις μπορείς να περάσεις την ώρα σου καθαρίζοντας την μύτη σου ή τα αυτιά σου. Και εκεί που κάθεσαι αμέριμνος εμφανίζεται το σύνδρομο. Δεν βλέπεις και δεν ακούς… Δεν βλέπεις την τεράστια ουρά από αυτοκίνητα που έχεις δημιουργήσει πίσω σου. Δεν ακούς τις κόρνες των αυτοκινήτων που εμποδίζεις. Δεν βλέπεις τις μούντζες που σου ρίχνουν οι οδηγοί που περιστασιακά καταφέρνουν να περάσουν. Δεν ακούς τι βρισιές τους που απευθύνονται σε σένα. Δεν βλέπεις τους πεζούς που σε δείχνουν με το δάχτυλο σαν υπαίτιο μια ανυπόφορης κατάστασης. Δεν ακούς κάποιους φιλότιμους που σου λένε για το πρόβλημα που δημιούργησες και το χειρότερο δεν βλέπεις ότι μπροστά σου, σε δεκαπέντε – είκοσι μέτρα υπάρχει χώρος να παρκάρεις χωρίς να εμποδίζεις.

Οι επιστήμονες αδυνατούν να εξηγήσουν το πώς και το γιατί εμφανίζεται το σύνδρομο. Ωστόσο έρευνες έχουν δείξει ότι εμφανίζεται σε άτομα τα οποία δεν διακρίνονται για την εξυπνάδα τους, (βλάκες) και την κοινωνικότητα τους, εμφανίζουν υπέρμετρο εγωισμό και αδιαφορούν για τους άλλους. Ισχυρό φάρμακο για την αντιμετώπιση του συνδρόμου αποτελεί μια κλήση με τσουχτερό πρόστιμο, φάρμακο όμως ιδιαίτερα σπάνιο αφού η δημοτική αστυνομία δεν μας τιμά με την παρουσία της συχνά.

                 

Δημοτική Αστυνομία Πτολεμαίδας ( Όταν βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος)

                Απόγευμα καλοκαιρινής μέρας καθόμαστε στην πιάτσα στο παλιό πάρκο, περιμένοντας την σειρά μας. Πολύ κίνηση δεν έχει, η πιάτσα γεμίζει και κάποιος συνάδελφος αφήνει το αυτοκίνητο πάνω στην είσοδο πεζόδρομου ακριβώς απέναντι. Λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, λίγο η αμέλεια δεν το κατεβάζει όταν αδειάζει θέση στην πιάτσα.

                Εμφανίζονται δύο δημοτικοί αστυνομικοί και κάνουν παρατήρηση στον συνάδελφο ο οποίος συμμορφώνεται αμέσως.  Ως εδώ όλα καλά θα μου πείτε και συμφωνώ απόλυτα. Οι δύο αστυνομικοί κάνουν να φύγουν, βλέπω μέσα στον μικρού μήκους πεζόδρομο παρκαρισμένα τέσσερα (4) αυτοκίνητα και τους το υποδεικνύω, μου απαντάνε ότι δεν έχουν μαζί τους όχημα, άρα δεν μπορούν να αφαιρέσουν πινακίδες και όταν τους τονίζω το γελοίο της δικαιολογίας ξεσπά πόλεμος.

                Ο νεαρός, άντρας, δημοτικός αστυνόμος προφανώς αγωνιώντας να αποδείξει τον αντρισμό του στη γυναίκα συνάδελφο του, παρατάει πληθυντικούς και ευγένειες και αρχίζει να φωνάζει εκτοξεύοντας απειλές. ‘’Φταίω εγώ που τον άφησα να φύγει’’, ‘’θα σας δείξω από εδώ και πέρα’’, ‘’θα σας γράφω αμέσως ‘’ και άλλα παρόμοια.    Μας άκουσε όλη η γειτονιά, που λένε. Οι άνθρωποι βγήκαν στις πόρτες και κοιτούσαν. Τι; Έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι τηρεί την τάξη, πρέπει να είναι ευγενικός και πράος, να αποφεύγει εντάσεις και φασαρίες να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί; Διότι λέει δεν δέχεται υποδείξεις στην δουλειά του, λες και δεν είναι οι πολίτες της πόλης που τον πληρώνουν και δεν έχουν το δικαίωμα να του κάνουν υποδείξεις, όταν βλέπουν ότι κάτι γίνεται στραβά.

                Αλλά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δημοτικής Αστυνομίας Πτολεμαΐδας να βλέπει το δέντρο και να αγνοεί το δάσος.

 Το ξημέρωμα βρίσκει το κέντρο της πόλης να βρωμάει από τις σακούλες των σκουπιδιών, που έχουν βγάλει οι σερβιτόροι των κάθε είδους νυχτερινών μαγαζιών, γύρω – γύρω από τους κάδους να αναβλύζουν υγρά απροσδιορίστου είδους. Είναι όμως πρωί ακόμη, μην ενοχλείται.

Αργότερα βγαίνουν οι άνθρωποι με τα λάστιχα. Τρέχουν τα νερά, ανακατεμένα με σαπουνάδες και σκουπίδια στους δρόμους, στο όνομα της καθαριότητας και στη λογική: πάνε τα σκουπίδια δίπλα από το μαγαζί σου ή και στον δρόμο. Είναι όμως η ώρα του καφέ, οπότε μη περιμένετε επέμβαση από την Δημοτική Αστυνομία.

Η μέρα προχωράει, η κίνηση αυξάνεται. Τα φορτηγά τροφοδοσίας εμφανίζονται, διπλοπαρκάρουν, κλείνουν δρόμους, εμποδίζουν εκνευρίζοντας τους οδηγούς, αλλά το υπέρτατο καθήκον της Δημοτικής Αστυνομίας είναι άλλο. Έβαλες κάρτα στάθμευσης στο αυτοκίνητο που πάρκαρες κανονικά χωρίς να εμποδίζεις, ΟΧΙ, ασυνείδητε πολίτη, πάρε μια κλήση 20€, αν την πληρώσεις σε δέκα μέρες θα σου κάνουμε και σκόντο. Ανατολίτικο παζάρι.

Είναι πλέον ώρα αιχμής , τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι πλέον στο μεγαλύτερο μέρος των κεντρικών δρόμων. Κάνεις σλάλομ ανάμεσα τους προσπαθώντας να προχωρήσεις, κάποιοι δρόμοι είναι πάλι κλειστοί από φορτηγά τροφοδοσίας, ή εύνοια σε ορισμένα μεγάλα σούπερ μάρκετ είναι σκανδαλώδης, αλλά η Δημοτικοί Αστυνομικοί  ενεργούν σαν παρκαδόροι, κόβουν κλήσεις μόνο σε αυτούς που δεν έχουν πληρώσει το πάρκινκ.

Δείτε επιτέλους το δάσος των προβλημάτων και μη επικεντρώνεστε στο δέντρο. Διευκολύνετε την ζωή των δημοτών και μη τους εκνευρίζετε, αντιμετωπίστε τα προβλήματα με λύσεις και όχι με νταηλίκια και απειλές. Και για να προλάβω μερικούς κακεντρεχείς αφορμή γι αυτό το κείμενο δεν ήταν το ότι η Δημοτική Αστυνομία έκανε την δουλειά της, αλλά το ότι δεν την συνέχισε.

Καϊλάρια

                Καϊλάρια, αν δεν κάνω λάθος σημαίνει λασποχώρι και αυτή ακριβώς την εικόνα παρουσιάζει το κέντρο της πόλης κάθε πρωί. Στο όνομα της δήθεν καθαριότητας σχεδόν από όλα τα νυχτερινά μαγαζιά τρέχουν τα βρομόνερα στους δρόμους ανακατεμένα με αφρούς από απορρυπαντικά, σκουπίδια και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Περνάνε τα αυτοκίνητα πιτσιλώντας δεξιά και αριστερά και καλό είναι να περπατάς όσο πιο μέσα στα πεζοδρόμια γίνεται να μη σε πιάσουν τα σκάγια. Μη τολμήσεις να κάνεις παρατήρηση, θα τα ακούσεις πρωί – πρωί και θα μαλώσεις. Α, όλα κι όλα, το όνομα μας το τιμάμε και ας το είχαν δώσει οι Τούρκοι.

Εμπνεύσεις...

                Όταν κινείσαι καθημερινά μέσα στην πόλη βλέπεις διάφορα τρελά και παράξενα και μερικές φορές εξοργιστικά πράγματα που σε ταλαιπωρούν χωρίς λόγο. Μεγάλο μέρος από αυτά αποτελούν εμπνεύσεις του δήμου Πτολεμαΐδας. Φαντάζομαι ότι δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα, άρα θα βρείτε πολλές ομοιότητες  και σε άλλες πόλεις. Με τέτοιου είδους εμπνεύσεις, έχω την εντύπωση ότι θα ασχολούμαι συχνά.

                Έμπνευση… βγάζεις συνεργείο να διαγραμμίσει διαβάσεις πεζών στον κεντρικό δρόμο της πόλης μετά τις εννιά το πρωί.  Προκαλείς απίστευτο κυκλοφοριακό κομφούζιο και μποτιλιάρισμα χωρίς λόγο. Σπας τα νεύρα των πολιτών και εισπράττεις την οργή τους.

                Μαθαίνεις από όλα αυτά; Όχι… επαναλαμβάνεις το ίδιο την επόμενη μέρα, μελετώντας μάλιστα καλλίτερα την κατάσταση, αποκλείεις εντελώς μέρος της πόλης, που μέσα περιλαμβάνεται και η κεντρική πιάτσα ταξί συνιστώντας  στους διαμαρτυρόμενους οδηγούς να κάνουν 15 λεπτά υπομονή, άσχετα βέβαια του ότι ο δρόμος είναι κλειστός πάνω από τρεις ώρες.

                Έκανες δουλειά χρήσιμη; Όχι… οι διαβάσεις που διαγράμμισες είναι εντελώς εκτός προδιαγραφών, στενές τόσο όσο οι πεζοί να προχωρούν σε φάλαγγα κατ’ άντρα, όπως λέγαμε και στον στρατό. Βαμμένες με εντελώς ακατάλληλη μπογιά που από την δεύτερη κιόλας μέρα άρχισε να ξεθωριάζει.

                Ελάτε παραδεχθείτε το, δεν το κάνατε για τις διαβάσεις, τη βρίσκετε να τ’ ακούτε…

Διαφημηστικα σποτ

Τέτοια σποτ κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να προβάλονται καθημερινά από όλα τα κανάλια. Ίσως έτσι συνετιστούμε όλοι μας και σταματήσει η γενοκτονία που συντελείται καθημερινά στους δρόμους.

Είσαι και επαγγελματίας...

                Και να που γρήγορα δόθηκε η αφορμή για το πρώτο post. Σάββατο βράδυ πάω να παραλάβω πελάτη, στρίβω από την Μαρτίου στην Γονατά. Δεν προλαβαίνω να διασχίσω δέκα μέτρα και ιδιοκτήτης Mercedes 10+ χρονών, αποφασίζει να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά μου και πετάγεται τρία – τέσσερα  μέτρα μπροστά μου, από τα δεξιά όπου ήταν παρκαρισμένος.

                Δυνατό φρενάρισμα, κόβω και λίγο αριστερά το τιμόνι, δεν με έπαιρνε πολύ γιατί ο δρόμος δεν είναι πολύ φαρδύς και ευτυχώς σταματάω. Εκεί που περιμένω τουλάχιστον ένα συγνώμη δεν σε είδα ή ήμουν αφηρημένος, μου λέει φωνάζοντας και με έντονο ύφος:

-          Καλά δεν είδες…

-          Τι να δω;

-          Άναψα φλάς δεν το είδες…

Εδώ ρε φίλε εσύ δεν είδες ολόκληρο αυτοκίνητο που ερχόταν, εγώ έπρεπε να δω το φλας, σκέφτομαι.

-          Και αν άναψες φλας τι σημαίνει ότι μπορείς να βγεις όποτε θες.

Και εκεί πέφτει η κλασσική ατάκα:

-          Είσαι και επαγγελματίας…

-          Και εσύ είσαι πολύ ερασιτέχνης του απαντάω αφού πλέον έχω εκνευριστεί πολύ

Μουρμουρίζει μια κλασσική βρισιά, το ομολογώ απάντησα στον χαρακτηρισμό και φεύγει σπινάροντας τους τροχούς.

Κατά την γνώμη του οι επαγγελματίες οδηγοί πρέπει να σαρώνουν με τα μάτια τους όλα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και να παραχωρούν πάντα μα πάντα προτεραιότητα σε όποιον ερασιτέχνη αποφασίζει να βγει στην κυκλοφορία.