Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Πάλι φοβάσαι;

            Πάλι φοβάσαι; Πάλι είσαι καρφωμένος μπροστά στην  τηλεόραση . Ακούς και  βλέπεις με διεσταλμένα μάτια, τις  μηχανές της προπαγάνδας που δουλεύουν στο φουλ. Να σου βομβαρδίζουν το μυαλό με ψέματα, να σε τρομοκρατούν, να σε χειραγωγούν.
            Πάλι φοβάσαι; Τι ακριβώς φοβάσαι; Μη χάσεις τις  καταθέσεις; Ποιες; αυτές που τις πήραν σιγά – σιγά με τους φόρους, το χαράτσι, το τέλος επιτηδεύματος, την ‘’έκτακτη’’ – μόνιμη εισφορά ‘’αλληλεγγύης’’ , όπως την είπανε, έχουν και χιούμορ βλέπεις. Τι φοβάσαι; Μη πας στην τράπεζα  και δεν έχει μπει ο μισθό σου; Μη δεν έχει μπει το επίδομα ανεργίας ή η σύνταξη σου; Μπορείς να ζήσης με αυτά αξιοπρεπώς; Έχεις άραγε κάτι από αυτά; Μισθό, επίδομα, σύνταξη ή περιμένεις να σε ελεήσουν.
Τι φοβάσαι; Μη σου πάρουν το σπίτι, το χωράφι,  το μαγαζί; Ποια αυτά που τα διεκδικούν οι τράπεζες. Αυτά που τα ξαναγοράζεις κάθε  χρόνο πληρώνοντας το χαράτσι της ΔΕΗ, τον ΕΝΦΙΑ ή όπως αλλιώς θα ονομάσουν κάθε καινούργιο φόρο;
            Πάλι φοβάσαι; Τι ακριβώς φοβάσαι; Μη πεινάσεις; Μη λείψουν από τα σούπερ μάρκετ τα τρόφιμα; Ποια; αυτά που δεν έχεις λεφτά να αγοράσεις ή τα ληγμένα που έχουν σε προσφορά; Μη  καταργηθούν τα συσσίτια και δεν έχεις που να φας. Μη κλείσουν τα κοινωνικά παντοπωλεία και δεν έχεις γάλα για τα παιδιά σου;  Μη πεινάσουν τα παιδιά σου; Ποια; Αυτά που λιποθυμάν από την πείνα στα σχολεία; Δεν είναι αυτά άραγε, όλων μας παιδιά; Τι φοβάσαι; Μη δεν έχει άλλο σκουπίδια να ψάξεις; Χαρτόκουτα να σκεπαστείς; Εισόδους για να κοιμηθείς;
            Πάλι φοβάσαι; Τι ακριβώς φοβάσαι; Μην αρρωστήσεις εσύ ή κάποιος δικός σου και δεν έχει γιατρούς να σε εξετάσουν και νοσοκομεία να σε περιθάλψουν; Ποιους γιατρούς αυτούς που απολύθηκαν; Ποια νοσοκομεία; Αυτά που δεν έχουν γιατρούς, νοσοκόμες, φάρμακα, γάζες, ορούς, σεντόνια, κουβέρτες, τίποτα. Αυτά που περιμένεις ώρες για να εξεταστείς, αυτά που πεθαίνεις στην αναμονή.  Αν έχεις φτάσει εκεί βέβαια με τα ανύπαρκτα ασθενοφόρα, θύματα και αυτά της ‘’ανάπτυξης’’. Λεφτά έχεις; Όχι; Κανένα σπίτι, κανένα οικόπεδο να σκοτώσεις; Όχι; Πέθανε τότε,  δεν μας ενδιαφέρεις.
            Όλα σου τα πήραν. Μόνο την αξιοπρέπεια σου άφησαν. Θα τους τη δώσεις και αυτή. Μη φοβάσαι…