Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Δημοτική Αστυνομία Πτολεμαίδας ( Όταν βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος)

                Απόγευμα καλοκαιρινής μέρας καθόμαστε στην πιάτσα στο παλιό πάρκο, περιμένοντας την σειρά μας. Πολύ κίνηση δεν έχει, η πιάτσα γεμίζει και κάποιος συνάδελφος αφήνει το αυτοκίνητο πάνω στην είσοδο πεζόδρομου ακριβώς απέναντι. Λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, λίγο η αμέλεια δεν το κατεβάζει όταν αδειάζει θέση στην πιάτσα.
                Εμφανίζονται δύο δημοτικοί αστυνομικοί και κάνουν παρατήρηση στον συνάδελφο ο οποίος συμμορφώνεται αμέσως.  Ως εδώ όλα καλά θα μου πείτε και συμφωνώ απόλυτα. Οι δύο αστυνομικοί κάνουν να φύγουν, βλέπω μέσα στον μικρού μήκους πεζόδρομο παρκαρισμένα τέσσερα (4) αυτοκίνητα και τους το υποδεικνύω, μου απαντάνε ότι δεν έχουν μαζί τους όχημα, άρα δεν μπορούν να αφαιρέσουν πινακίδες και όταν τους τονίζω το γελοίο της δικαιολογίας ξεσπά πόλεμος.
                Ο νεαρός, άντρας, δημοτικός αστυνόμος προφανώς αγωνιώντας να αποδείξει τον αντρισμό του στη γυναίκα συνάδελφο του, παρατάει πληθυντικούς και ευγένειες και αρχίζει να φωνάζει εκτοξεύοντας απειλές. ‘’Φταίω εγώ που τον άφησα να φύγει’’, ‘’θα σας δείξω από εδώ και πέρα’’, ‘’θα σας γράφω αμέσως ‘’ και άλλα παρόμοια.    Μας άκουσε όλη η γειτονιά, που λένε. Οι άνθρωποι βγήκαν στις πόρτες και κοιτούσαν. Τι; Έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι τηρεί την τάξη, πρέπει να είναι ευγενικός και πράος, να αποφεύγει εντάσεις και φασαρίες να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί; Διότι λέει δεν δέχεται υποδείξεις στην δουλειά του, λες και δεν είναι οι πολίτες της πόλης που τον πληρώνουν και δεν έχουν το δικαίωμα να του κάνουν υποδείξεις, όταν βλέπουν ότι κάτι γίνεται στραβά.
                Αλλά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Δημοτικής Αστυνομίας Πτολεμαΐδας να βλέπει το δέντρο και να αγνοεί το δάσος.
 Το ξημέρωμα βρίσκει το κέντρο της πόλης να βρωμάει από τις σακούλες των σκουπιδιών, που έχουν βγάλει οι σερβιτόροι των κάθε είδους νυχτερινών μαγαζιών, γύρω – γύρω από τους κάδους να αναβλύζουν υγρά απροσδιορίστου είδους. Είναι όμως πρωί ακόμη, μην ενοχλείται.
Αργότερα βγαίνουν οι άνθρωποι με τα λάστιχα. Τρέχουν τα νερά, ανακατεμένα με σαπουνάδες και σκουπίδια στους δρόμους, στο όνομα της καθαριότητας και στη λογική: πάνε τα σκουπίδια δίπλα από το μαγαζί σου ή και στον δρόμο. Είναι όμως η ώρα του καφέ, οπότε μη περιμένετε επέμβαση από την Δημοτική Αστυνομία.
Η μέρα προχωράει, η κίνηση αυξάνεται. Τα φορτηγά τροφοδοσίας εμφανίζονται, διπλοπαρκάρουν, κλείνουν δρόμους, εμποδίζουν εκνευρίζοντας τους οδηγούς, αλλά το υπέρτατο καθήκον της Δημοτικής Αστυνομίας είναι άλλο. Έβαλες κάρτα στάθμευσης στο αυτοκίνητο που πάρκαρες κανονικά χωρίς να εμποδίζεις, ΟΧΙ, ασυνείδητε πολίτη, πάρε μια κλήση 20€, αν την πληρώσεις σε δέκα μέρες θα σου κάνουμε και σκόντο. Ανατολίτικο παζάρι.
Είναι πλέον ώρα αιχμής , τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι πλέον στο μεγαλύτερο μέρος των κεντρικών δρόμων. Κάνεις σλάλομ ανάμεσα τους προσπαθώντας να προχωρήσεις, κάποιοι δρόμοι είναι πάλι κλειστοί από φορτηγά τροφοδοσίας, ή εύνοια σε ορισμένα μεγάλα σούπερ μάρκετ είναι σκανδαλώδης, αλλά η Δημοτικοί Αστυνομικοί  ενεργούν σαν παρκαδόροι, κόβουν κλήσεις μόνο σε αυτούς που δεν έχουν πληρώσει το πάρκινκ.
Δείτε επιτέλους το δάσος των προβλημάτων και μη επικεντρώνεστε στο δέντρο. Διευκολύνετε την ζωή των δημοτών και μη τους εκνευρίζετε, αντιμετωπίστε τα προβλήματα με λύσεις και όχι με νταηλίκια και απειλές. Και για να προλάβω μερικούς κακεντρεχείς αφορμή γι αυτό το κείμενο δεν ήταν το ότι η Δημοτική Αστυνομία έκανε την δουλειά της, αλλά το ότι δεν την συνέχισε.

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Καϊλάρια

                Καϊλάρια, αν δεν κάνω λάθος σημαίνει λασποχώρι και αυτή ακριβώς την εικόνα παρουσιάζει το κέντρο της πόλης κάθε πρωί. Στο όνομα της δήθεν καθαριότητας σχεδόν από όλα τα νυχτερινά μαγαζιά τρέχουν τα βρομόνερα στους δρόμους ανακατεμένα με αφρούς από απορρυπαντικά, σκουπίδια και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Περνάνε τα αυτοκίνητα πιτσιλώντας δεξιά και αριστερά και καλό είναι να περπατάς όσο πιο μέσα στα πεζοδρόμια γίνεται να μη σε πιάσουν τα σκάγια. Μη τολμήσεις να κάνεις παρατήρηση, θα τα ακούσεις πρωί – πρωί και θα μαλώσεις. Α, όλα κι όλα, το όνομα μας το τιμάμε και ας το είχαν δώσει οι Τούρκοι.