Σκηνή 1η:
Σάββατο απόγευμα, καλοκαίρι, χαρά θεού, έχω ξοδέψει δύο ώρες για να καθαρίσω το αυτοκίνητο μέσα και έξω, έκανα και το ντουζάκι μου και έχω βγει στην πιάτσα για δουλειά. Χάρμα οφθαλμών το αυτοκίνητο να αστράφτει και ένα παραπάνω αν το έχεις κάνει μόνο σου το καμαρώνεις περισσότερο. Έρχεται η σειρά μου, κλήση σε γνωστό παιδότοπο της πόλης. Φτάνω και βγαίνουν η μαμά και το καμάρι της. Η μαμά όπως όλες οι μαμάδες αγχωμένη με την τσάντα στο ώμο, ένα χάρτινο πιατάκι στο ένα χέρι με πατατάκια και ένα χάρτινο ποτήρι μισογεμάτο με χυμό στο άλλο. Σου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά, δε μπορεί λες όμως, απλά θα τα κρατάει και ελπίζεις ότι δεν θα της πέσει τίποτε από τα χέρια.
Μπαίνουν μέσα, σου δίνουν την διεύθυνση και λίγο μετά που ξεκινάς ακούς το εφιαλτικό χρατς – χρουτς που κάνουν τα πατατάκια όταν τα μασάς. Σε λίγο ακούς και το: ‘’ έλα πιες και λίγο χυμό’’ . Έρχεται το πρώτο εγκεφαλικό και θέλεις να γυρίσεις και να αστράψεις μια σφαλιάρα, στη μαμά, όχι στο παιδί, αλλά σκέφτεσαι τις συνέπειες του νόμου και κάνεις το κορόιδο, τους αφήνεις στον προορισμό τους και όταν γυρίσεις στην πιάτσα καθαρίζεις τα τρίμματα και τους χυμούς από τα καθίσματα, όχι τίποτε άλλο θα καθίσει και κανένας άλλος χριστιανός και θα πληρώνεις καθαριστήρια.
Σκηνή 2η :
Φτάνεις στα ΚΤΕΛ να παραλάβεις πελάτες, εμφανίζονται οι δύο κυρίες με τα κουλούρια στο χέρι. Η μία σταματάει να το τρώει και το τυλίγει στην σακούλα, η δεύτερη απτόητη μπαίνει στο αυτοκίνητο και συνεχίζει να τρώει σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Μετά από λίγο παίρνει θάρρος και η πρώτη, βγάζει το κουλούρι και αρχίζουν και αρχίζουν να τρώνε συζητώντας. Ακούς και εσύ τον θόρυβο απ’ τις μασέλες, ακούς να σπάνε τα κούλούρια και ανεβαίνει η πίεση στο είκοσι και σκέφτεσαι ότι θα πρέπει να πας στο πλυντήριο που έχει ηλεκτρική σκούπα γιατί τα σουσάμια δεν μπορείς να τα μαζέψεις αλλιώς.
Σκηνή 3η:
Έξι η ώρα το πρωί μπαίνει ο νεαρός στο αυτοκίνητο και ζητάει να το πάω στην αφετηρία των λεωφορείων για τα ορυχεία. Γρήγορα μου λέει θα χάσω το λεωφορείο ενώ κρατάει στο ένα χέρι τσιγάρα, αναπτήρα, κινητό και στο άλλο ένα ποτήρι καφέ από το οποίο προσπαθεί να πιει. Φτάνουμε στο προορισμό μας, αφήνει το ποτήρι στο ταμπλό, προσπαθεί να βγάλει λεφτά να πληρώσει, σπρώχνει το ποτήρι με τον καφέ, οποίος ευτυχώς χύνεται μπροστά στα πόδια του και όχι πάνω στο ταμπλό. Εγκεφαλικό και έμφραγμα μαζί. Να βγεις γρήγορα ενώ πίσω σου έχεις ουρά να βγάλεις το πατάκι, να προσπαθήσεις να περισώσεις τι; Ενώ ο νεαρός σου πετάει τα λεφτά και τρέχει να προλάβει το λεωφορείο του.
Σας παρακαλώ λοιπόν την επόμενη φορά σκεφτείτε ότι το ταξί δεν είναι ούτε καφέ, ούτε εστιατόριο, ότι μπαίνουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι απαιτούν και πολύ καλά κάνουν μια σχετική καθαριότητα και ότι δουλειά του οδηγού δεν είναι να καθαρίζει αποφάγια.
sostosssss !!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή